Chile po Meksyku jest drugim najstarszym państwem winiarskim na kontynencie amerykańskim. Przed przybyciem pierwszych miłośników wina z Europy, którzy w XVI wieku przywieźli ze sobą pierwsze sadzonki winnych krzewów, nie rosły tu żadne autochtoniczne odmiany winorośli. Z początku wino tu produkowane miało dość pospolity, niczym nie wyróżniający się smak.
W XIX wieku wraz z napływem nowej fali emigrantów z Francji, Włoch i Niemiec do Chile dotarły szlachetniejsze odmiany szczepów takich jak cabernet sauvignon. Wtedy też chilijscy producenci zaczęli odnosić pierwsze sukcesy – w latach 1870-1890 eksportowano ogromne ilości wina do trawionej przez plagę filoksery Europy.
Później jednak nastąpił okres stagnacji. Niemal cała produkcja była przeznaczona na rynek wewnętrzny i do wytwarzania brandy.
W latach 60. i 70. XX wieku dzięki zagranicznym inwestycjom nastąpił przełom w chilijskim winiarstwie. Obecnie Chile jest dziesiątym pod względem ilości wytwarzanego wina producentem na świecie.
W Chile panują wręcz idealne warunki dla uprawy winorośli. Winnice usytuowane są na zboczach gór i w dolinach andyjskich rzek, na wysokości od 400 do 1300 m. n.p.m. Nocne chłody zapewniają odpowiednią kwasowość owoców a Ocean Spokojny i Andy wytworzyły specjalny „parasol” ochronny zabezpieczający plantacje przed niepożądanymi zarazami.
Chilijskie wina najczęściej pochodzą wielkich plantacji, gdzie często stosuje się zabieg technologicznego ujednolicania smaku. Choć dobre jakościowo, wina te często pozbawione są indywidualności. Mniej liczne wina produkowane z owoców pojedynczych parceli mają zdecydowanie bardziej wysublimowany smak.
