Nowa Zelandia leży na dwóch dużych wyspach – Południowej i Północnej oraz wielu mniejszych, wśród których należy wspomnieć o Wyspie Stewarta i Chatham. To najdalej na południe wysunięta państwo Oceanii.
Tereny te zostały skolonizowane między XI a XIV wiekiem naszej ery przez przybyszów z Polinezji i Oceanii. Pierwszy Europejczyk – Abel Tasman dotarł tam w 1642 roku. Jednak zatrzymał się on tam tylko ze względu na konieczność uzupełnienia zapasów wody słodkiej – nie eksplorował nowego terytorium. 127 lat później w 1769 roku, brytyjski podróżnik i odkrywca James Cook odnalazł to miejsce na nowo. Dało to początek kolonizacji Nowej Zelandii, która pozostałą kolonią brytyjską aż do 1907 roku – wtedy to zyskała ona status dominium, a w 1947 roku uzyskała niepodległość.
Winorośl na nowozelandzkie wyspy dotarła dopiero w XIX wieku za sprawą anglikańskiego misjonarza Samuela Mardsena. W 1818 roku zasadził on na Wyspie Północnej w Kerikeri pierwszą winnicę. W latach 30. XIX wieku James Busby założył kolejną winnicę w Hunter Valley, a francuski biskup Pompallier w Poverty Bay i Hawkes Bay.
Jednak największy wkład w rozwój nowozelandzkiego winiarstwa miał Charles Levant, któremu udało się wyprodukować pierwsze wino na sprzedaż, które ciszyło się ogromną popularnością.
Jak do wielu miejsc na świecie również do Nowej Zelandii dotarła epidemia filoksery. Tutejsi winiarze nauczeni europejskim doświadczeniem byli jednak na nią lepiej przygotowani – korzystali z sadzonek odpornych na działanie filoksery oraz zaszczepili swoją winorośl.
W latach 60. XIX wieku rząd Nowej Zelandii rozpoczął wspierać lokalny przemysł winiarski. Międzynarodowe firmy takie jak Penfolds, McWilliams czy Seagram zainwestowały w winnice. Wtedy to dopiero zaczęto uprawiać winorośl na skalę przemysłową.
90% tutejszej produkcji wina to odmiany białe: Chardonnay, Sauvignon Blanc, Riesling i Gewurztraminer. Ze szczepów czerwonych uprawia głównie się: Pinot Noir, Cabernet Sauvignon i Merlot.
Odległość między winnicami wysuniętymi najdalej na północ, a tymi leżącymi na południu wynosi 1500 km. Wiąże się to z dużym zróżnicowaniem ukształtowania terenu i klimatu. I choć prawo winiarskie nie precyzuje zbyt dokładnie zasięgu i ilości rejonów winiarskich, to najczęściej wspomina się o 9 takich rejonach:
Na Wyspie Północnej: Northland i Auckland, Waikato i Bay of Plenty, Gisborne, Hawkes Bay, Wairarapa;
Na Wyspie Południowej: Marlborough, Nelson, Canterbury, Central Otago.
